بخش دوم- مقاله آموزشگاه گردشگری
آموزشگاه گردشگری نشان برتر:
تالیف: شبنم مومن زاده*مسعود مهدوی حاجیلویی
دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی گردشگری،دانشگاه آزاد اسلامی،واحد علوم تحقیقات،تهران،ایران
استاد دانشگاه آزاد اسلامی،واحد علوم تحقیقات،تهران،ایران
تاثیر اشاعه فرهنگ عروسک سازی بر اشتغال زنان و توسعه اقتصادی نواحی روستایی
مطالعه موردی عروسک های بومی سنندج
معرفی محدوده مورد مطالعه و عروسک بوکه بارانه
شهر سنندج از نظر طبیعی محصور بین تپه‌هایی در یک جام فضائی قرار گرفته‌است به طوری که کوه‌ها و تپه‌های (آبیدر، کوچکه رش و توس نوذر (توس نوذر یک تپه کوچک در حاشیه شهر است)) که ادامه سلسله جبال زاگرس هستند در اطراف این شهر کشیده شده‌اند؛ و در پاره‌ای از نقاط از جمله جنوب غربی و شمال شرقی رشد و گسترش شهر را محدود کرده‌اند.
بخش‌های زیادی از شهر سنندج برروی تپه‌هایی واقع شده است.
آب و هوای شهر سنندج سرد و نیمه‌خشک است. در فصل بهار و تابستان هوای معتدل دارد.
عروسک بوکه بارانه
شرح آیین
بووک در زبان کردی به معنای عروس یا عروسک است. این عروسک جزء عروسک‌های آیینی است که در تمام نقاط استان کردستان به کار گرفته می‌شود. هنگامی که خشکسالی فرا می‌رسد، بیشتر در اوایل بهار یا اواسط پاییز، مردم رنج دیده از پا ننشسته و علاوه بر راز و نیاز و دعا به درگاه خداوند از هر وسیله‌ای برای طلب باران استفاده می‌کنند. یکی از آنها ساخت عروسکی است که با آن بتوان دل آسمان را به رحم آورده و خدا و باران را متوجه زمین تشنه نمود.
در این شرایط مردم روستا دست به دست هم داده با استفاده از وسایل و امکانات ساده‌ای که در دسترس دارند عروسکی می‌سازند به نام عروسک باران
نحوه ساخت عروسک
ابتدا دو تکه چوب را به شکل صلیب به هم چسبانده و لباس محلی کردی بر تن او می‌پوشانند و روسری توری زیبایی را بر سرش کرده و درصورت امکان موهایش را مزین به مروارید می‌نمایند.
سپس آن را برای اجرای مراسم به سدت دختر نوجوانی می‌سپارند، به این نیت که دختران نوجوان صاف و ساده و بی‌گناهند و چون عروسک باران عروسکی مقدس است باید حمل‌کننده آن نیز شخصی پاک ومعصوم باشد.
شکل اجرای مراسم:
دخترک معصوم عروسک باران را در دست گرفته و همراه دیگر کودکان روستا از کوچه‌ها گذر کرده و به مزارع خشک می‌روند و در این مدت شعر بووکه بارانی را می‌خوانند. در هنگام عبور از کوچه‌های روستا، مردم کاسه‌ای آب به عنوان سمبل پاکی روح و جان کودکان بر سر عروسک می‌ریزند و همچنین به امید آنکه باران ببارد تخم‌مرغ، پول، گردو و ... به عروسک باران هدیه می‌دهند و دختران ساکن خانه یک سنجاق قفلی را به عروسک باران می‌زنند و دخیل می‌بندند.
گرداننده‌گان عروسک باران بعد از آن که از تمام کوچه‌های روستا گذر کردند، در یکی از زیارتگاه‌های روستا اطراق می‌کنند. بعد از خواندن دعا، همگی به طرف روستا برمی‌گردند و در خانه‌هایشان چشم به راه اجابت دعای خود می‌شوند؛ سپس اهالی روستا در هنگام بازگشت عروسک باران را به خانه‌ای برمی‌گردانند که عروسک را در آن خانه ساخته‌اند و چیزهایی را که جمع‌آوری کرده‌اند در بین مردم روستا به ویژه کودکان و نوجوانان قسمت می‌کنند و اگر باران ببارد کودکان با خوشحالی عروسک باران را به هوا می‌اندازند و هر کس تکه‌ای از لباسش را با خود به خانه می‌برد(عظیم پور،1389،155)
جهت اطلاعات بیشتر درمورد دیپلم راهنمای گردشگری با آموزشگاه نشان برتر
تماس حاصل فرمایید 02166977100